Traballamos polos nenos e cos nenos?

Post de Sara Collantes, responsable de Políticas de Infancia e Desenvolvemento de UNICEF Comité Español.

En UNICEF Comité Español facemos todo o que podemos para que os nenos teñan voz e voto no noso país. A Convención sobre os Dereitos do Neno (CDN) recoñéceos como cidadáns de pleno dereito.

Unha das iniciativas máis novidosas e interesantes que vimos desenvolvendo dende hai uns anos é o Parlamento Infantil online no que nenos e nenas de toda España debaten sobre asuntos que lle interesan ou que están deactualidade. A nivel local, tamén conseguimos que moitos concellos (as Cidades Amigas da Infancia) apoien a creación de consellos, foros e audiencias públicas nas que os cidadáns máis novos poidan expresar a súa opinión e presentarpropostas, por exemplo, sobre espazos públicos e instalacións.

Pero non queremos quedar aí. Sempre estivemos convencidos de que hai moito marxe para seguir avanzando. A voz dos nenos aínda non se escoita suficientemente, a pesar de que teñanque dicir moito, vaia que se teñen!

Ata a data organizaramos poucos procesos de participación xuvenil sobre temas de política de cooperación ao desenvolvemento, pero acendéusenos unha lámpada cando dende a Secretaría Xeral de Cooperación ao Desenvolvemento nos invitaron a participar nunforo online para comentar a próxima Estratexia de Infancia da Cooperación Española. Por que non implicar mozos nisto?, empezamos a preguntarnos. Puxémonos mans á obra, xeramos algunhas ferramentas con linguaxe adaptada á idade e fixemos unha preselección de temas que lle resultasen próximos, como a educación, as novas tecnoloxías ou a participación infantil.

Y como foi todo? Deixémolo que nolo conten eles mesmos...

Alicia Vázquez, 14 anos

"Nas noticias sempre vía a enormepobreza que algúns países do mundo sufrían e ante isto sentíame bastante impotente, xa que pensaba que coa miña idade e dende España non ía poder facer gran cousa. Hoxe, cando xa levo case dúas semanas conUNICEF, sei que non é tan relevante a idade que teñas ou onde esteas, o que realmente importa son as ganas que teñas de axudar.

Propuxéronnos participar facendo comentarios ao borrador de Estratexia de Infancia da Cooperación Española, o que me está a parecermoi interesante porque é onde verdadeiramente estamos podendo expresar a nosa opinión, dar as nosas ideas e coñecer máis a fondo a situación actual do mundo.

A partir de toda esta experiencia decateime de que o mundo se arranxa pouco a pouco, paso a paso e que precisamente por isto é moi importante que cada persoa achegue o seu pequeno granito de area ao mundo, porque ao final e só por isto lograremos o que nos levamos propoñendo tantos anos".

Alejandro Menéndez, 17 anos

"Con esta experiencia sentímonos de utilidade, comprendidos, pois quizais non teñamos voto peronacemos con voz, unha voz que na nosa sociedade parece que non ten peso ata que non cumprimos os 18. E, aínda que normalmente non se nos escoite, temos que dicir moito.

Persoalmente, agradezo que se nos dea a oportunidade de expresar a nosa opinión e que se nos teña en conta. Estou seguro de que se se lle dese máis importancia á xuventude, se podería chegar moi lonxe. É certo que quizais non esteamos preparados para enfrontarnos aos tecnicismos e ao papelame que levan consigo esta clase de proxectos e a xestión en xeral; por iso é necesario que, para facilitar a nosaparticipación, se adapten os documentos. Abonda con mostrar un pouco de interese na xuventude, pois calquera esforzo feito será devolto de sobra. Entre o ruído da sociedade debemos facer un esforzo para encontrar unha voz que quizais non soe tan alto como a do resto, pero que ten que achegar moito".

Carlos Caro Álvarez, 16 anos

"Tiven a oportunidade de entrar no debate dun borrador oficial do Ministerio de Exteriores acerca dainfancia dentro da Cooperación ao Desenvolvemento que fai o noso país. Hei de dicir que non me esperaba que puidese ser tan atractivo tocar estes temas; non obstante pareceume moi interesante reflexionarsobre os meus propios dereitos e a súa aplicación noutros lugares máis desfavorecidos. Agora penso que nós, osmozos, deberiamos ser escoitados e preguntadosmáis a miúdo sobre estes temas. Estamos nunha posición privilexiada para opinar sobre como mellorar os dereitos da infancia no mundo".

Irene Vázquez, 17 anos

"Cando ao principio nos propuxeron participar naestratexia da cooperación española, creo que falo por todos ao dicir que nos pareceu unha idea moi atractiva á vez que un gran desafío, xa que como mozos, non estamos afeitos a que se nos pida opinión sobre temas tan importantes como estes.

Considero que todo o traballo que realizamos para poder achegar o noso granito de area foi moi enriquecedor para nós, xa que nos permitiu coñecer máis sobre as necesidades dos países en vías de desenvolvemento e nos levou a formularnos moitas cousas novas para nós.

Creo que é importante resaltar que os mozos temos opinión, e que esta opinión ten que ser tida en conta, especialmente en temas como a infancia, xa que considero que podemos achegar un punto de vista completamente diferente.

Finalmente gustaríame agradecer a UNICEF que tivese en conta a nosa opinión e nos dese a posibilidade de compartila".

Jesús Arcenegui Méndez, 16 anos

"Recordo que vin a UNICEF con algúns compañeiros do colexio, non sei por que, e á saída oín falar dun voluntariado novo. Obviamente decidín apuntarme; se non, non estaría aquí. O proxecto que nos propuxeron resultou interesante. Pedíasenos opinar sobre un borrador con propostas sobreinfancia da Cooperación Españolaque se podían adoptar en diferentes países. O primeiro que pensei, sendo totalmente sincero, foi "Buah, tío. E para que mo piden a min?. Cada vez o proxecto atraíame máis e máis, dado que trátase de algo do Ministerio de Exteriores!, e a min gustaríame dedicarme ás Relacións Internacionais. E é que, aínda que ao principio pensaba que non tiña que achegar nada,os mozos temos moito que dicir e ademais facémolo con paixón. Porque somos diferentes, vivímolo nas nosas propias carnes e achegamos unha nova perspectiva da vida, xa esquecida por algúns adultos.

Rematamos cun documento dunhas 1.200 palabras! A verdade, foi unha experiencia inesquecible e moi importante non só para o currículo, senón tamén para a vida en xeral como formación. Sempre se deberíadar a oportunidade aos mozos de colaborar xa que temos a capacidade de achegar novos puntos de vista".

Julia Chiloeches, 16 anos

"Cando nos contaron que tiñamos que participar nun proxecto de Cooperación Española, para dar a nosa opinión, a miña primeira reacción foi de sorpresa xa que non mo esperaba. Deseguida nos puxemos a traballar e pouco a pouco sacamos boas ideas e aínda que era un traballo bastante duro, tamén era unha grande oportunidade de dicir o que pensamos, o que nos gusta e o que non. Sen dúbida o meu maior medo era que as nosas ideas non fosen escoitadas, que pensasen 'son novos e non saben'. Pero decateime de que é xusto o contrario.

Esta Estratexia buscamellorar a vida deses nenos e quen mellor ca nós, mozos de idades aproximadas. para buscar o medio de facelo. Non podemos dar exemplos concretos porque cada país ten os seus costumes e a súa forma de ver a vida, pero podemos dar as grandes direccións, o camiño a seguir. A voz dos mozos escóitase moi poucas veces e iso debería cambiar xa que poderiamos achegar moitas cousas. Quen mellor ca nós para axudar á infancia xa que estamos dentro dela".

Por certo, os seus comentarios ao borrador da Estratexia de Infanciaxa están colgados no foroonline daSecretaría de Cooperación Española. Querer é poder!