Mirelle e moitos máis...
Post de Almudena Olaguibel, responsable de dereitos de infancia UNICEF España
A semana pasada mentres participaba no seminario Nenez en movimiento,organizado pola ONG Terra de Homes, non se me quitaba da cabeza o sorriso de Mirelle, a nena camerunense de 15 anos que se converteron na primeira muller en saltar o valo de Melilla.
A súa historia pon cara aos 33 millóns de nenos, nenas e mozos menores de 20 anos que segundo A Federación Internacional Terre des Hommes deixan os seus fogares para cruzar fronteiras e migrar.
O desexo de deixar o teu fogar para buscar un modo mellor de vivir acompañou sempre a humanidade. Non sei se realmente o número de menores de idade que migra aumentou, ou é que, grazas á Convención sobre os Dereitos do Neno de 1989, tomamos conciencia de que a idade si importa, e que a especial vulnerabilidade dos nenos, nenas e adolescentes "en movemento" lles fai merecedores dun tratamento e unha protección especiais.
Ao longo da historia a comunidade internacional quíxose dotar de ferramentas para, polo menos, chegar ao consenso nunha cuestión: o ser humano, polo só feito de selo, ten unha dignidade que debe ser respectada. Non é casualidade que a Declaración dos Dereitos Humanos se aprobase en 1.948, pouco despois da II Guerra Mundial, unha barbarie que avergonzou aos Estados, as que se prometeron uns a outros, e a si mesmos, que isto non podía volver acontecer.
É certo que as barbaridades seguiron, e seguen, acontecendo, pero polo menos temos un papel asinado ao que poder recorrer e que nos recorda os límites que acordamos non iamos superar.
e por que unha Convención só para os menores de 18 anos?
Algúns consideraron que esta Declaración era suficiente para todos os colectivos, e polo tanto que os nenos e nenas non necesitaban un tratado especial só para eles. Outros, en cambio, loitaron porque se recoñecese que, tanto pola especial vulnerabilidade dos menores de idade, coma pola importancia que teñen os anos de infancia para o desenvolvemento da persoa, era necesaria unha ferramenta especial.
A aprobación da Convención sobre os Dereitos do Neno (1989) significa nin máis nin menos que todos os nenos no noso país (incluídas todas as Mirelles e todos os que intentan entrar) deben ver cumpridos os seus dereitos á saúde, educación e protección.
Quizais a historia de Mirelle nos conmoveu porque puxo cara e historia a un drama cotián; pero tamén quizais foi por ese "algo" que hai 25 anos conseguiu o consenso internacional: a certeza de que ver un neno ou nena de quince anos, que se encontra lonxe da súa familia e en condicións miserables, é algo que non podemos nin debemos tolerar.