Prácticas disciplinarias no fogar

A disciplina violenta é definida como o conxunto de accións que emprende un proxenitor ou coidador para causar dano físico ou malestar emocional como modo de corrixir o comportamento ou como estratexia disuasoria. Pode adoptar dúas formas: a agresión psicolóxica e o castigo físico.

A agresión psicolóxica inclúe os berros e o uso de termos pexorativos para dirixirse ao neno, mentres que o castigo físico ten como fin causar o menor dano ou incomodidade física, pero non feridas. Dentro deste tipo de castigo inclúense os abaneos, labazadas e os golpes en mans, brazos, pernas ou cabeza, así como golpear forte ou repetidamente o menor. Os datos provenientes de 35 países mostran que o 86% dos nenos e nenas de idades entre os 2 e os 14 anos sofren disciplina violenta. Ademais, dous de cada tres sofren castigos físicos. Estes 37 países con dispoñibilidade de datos supoñen o 9% da poboación mundial. "Amplamente percibida como un tabú social, a violencia contra a infancia denúnciase moi pouco e os nenos séntense a miúdo asustados de falar e buscar apoio. As estatísticas oficiais non reflicten a escala real e a extensión deste fenómeno", afirma Marta Santos País, Representante Oficial sobre Violencia contra a Infancia. "A falta de datos axeitados compromete a planificación nacional, obstaculiza as políticas e a mobilización de recursos e limita a capacidade de previr e combater a violencia das intervencións específicas".  

O informe encóntrase dispoñible só en inglés