Xordania: Por que non podo volver a Sirya?

Por Hala Abu Khatwa, Especialista en Comunicación de UNICEF

Umm Ghassan é unha avoa siria de tan só 60 anos, pero o sufrimento que ela e a súa familia están a padecer deixou profundas pegadas no seu rostro e fíxoa envellecer varias décadas. Cando a coñecín no campamento de Za'atari (Xordania), estaba sentada no interior da súa tenda de campaña abrazando o seu neto de dous anos. Esperaba a nai do neno e os seus irmáns, que se foran a buscar auga potable para satisfacer as necesidades diarias da familia.  

Umm sorprendeume coa pregunta: " Cando imos volver á nosa patria? ". "Quero volver a Tafas, é un prato de mal gusto estar lonxe deTafas", agregou. Esta avoa ten nove fillos e decenas de netos, a maioría dos cales se uniron a ela cando abandonou a súa cidade natal de Tafas, na provincia de Daraa.Umm bota de menos os tomates, polos que os verdes campos da súa cidade natal son coñecidos. "Quero comer tomates, as hortalizas de Tafas. Non podemos soportar este po. Non podemos parar de lavarnos. Gabado sexa Deus, temos auga, pero as condicións son difíciles. A calor e o po farán enfermar os nosos nenos", laméntase.Os bombardeos e o medo obrigaron Umm e miles de familias sirias a abandonar os seus fogares en dirección aos países veciños de Sirya. A cifra de desprazados sirios rexistrados en Xordaniaascende a máis de 40.000. Destes, máis de6.000 viven no campamento de Za'atari, construído para albergar máis de 100.000 refuxiados.UNICEF, xunto con outras organizacións de Nacións Unidas e os seus aliados, prestaaxuda humanitaria para satisfacer as necesidades básicas dos refuxiados. UNICEF lidera os esforzos dirixidos a proporcionar auga potablee apoiar as infraestruturas de auga, hixiene e saneamento, incluíndo a instalación de latrinas permanentes, duchas e lavabos, así como unidades móbiles preparadas para estes fins. UNICEF traballa para garantir que a cota de auga per cápita é de polo menos 50 litros diarios.  

 
 
 

ENFRoNTÁNDOSE AOS DESAFÍOS

As duras condicións do deserto impóñense sobre os habitantes do campamento: un refacho quente, ventos con po... UNICEF e os seus aliados traballan arduamente para facer fronte a estes desafíos e tratar de paliar as súas consecuencias. Distribuíronse uns 400 ziirs (grandes vasillas de barro usadas tradicionais para arrefriar a auga) e estanse a preparar máis. Así mesmo, estanse a cercar e teitan os puntos de auga para que lles dea a sombra. Debido a que Xordania sofre escaseza de recursos hídricos, UNICEFe os seus aliados, en coordinación co Ministerio de Auga e Irrigación, estudan cavar un pozo especial no campamento deZa'atari para que o crecente número de refuxiados teña cubertas as súas necesidades de auga . 
 
Maha, de 11 anos, acompaña a súa irmá de 3 a unha das latrinas móbiles, instaladas por UNICEF o mesmo día que Maha chegou ao campamento. Maha parece esgotada. A viaxe cos seus pais e tíos dende Homs durou dous días, e moitas horas foron a pé. Trata de non se deixar vencer polas bágoas. "Teño medo de todo. Teño medo dos bombardeos, medo aos francotiradores," di.
 

EDUCACIÓN EN EMERxENCIAS

Hoxe, Maha cumpre máis dunha semana en Za'atari. Os trazos da súa cara parecen máis relaxados a pesar de que sofre moito pola cantidade de po. Cada día, acode a algunha das dez tendas de campaña utilizadas porUNICEF, xunto aSave the Children, como Espazos Amigos da Infancia, onde se ofrece aos nenos apoio psicosocial, actividades recreativas e servizos de educación informal.Malek, de 12 anos, tamén leva os seus irmáns a estes Espazos que ela chama "a escola". Moi pronto,Malek e outros nenos sirios que viven en centros de refuxiados en Xordania, estarán nas escolas xordanas coincidindo con comezo do novo curso, en setembro. O Ministerio de Educación aceptaraos nas escolas que rodean o campamento, e UNICEF e os seus aliados cubrirán todos os gastos e garantirán que todos os nenos de Za'atri acceden á educación.Malek di que perderá os seus amigos e compañeiros da escola de Tafas. Pero agora espera con interese que empecen as súas clases de sexto grao, cos ollos postos nun futuro mellor para ela e os seus nove irmáns.