Angola: aprender baixo unha árbore

Post de Alicia Moreno, Responsable de Fidelización e Desenvolvemento de Socios e Doadores en UNICEF España.

Recordo con cariño cando, de nena na escola, o mestre de ciencias dicía: " Hoxe imos dar a clase fóra! " Era algo excepcional que nos encantaba e rompía as nosas rutinas escolares. Pero e cando a túa rutina é recibir as clases sempre fóra? Vaia calor, frío, chova...

Os nenos da Escola 2 de Março de Kuito en Angola chegan todos os días a clase co seu baby, o seu pequeno tallo de plástico e con moita présa por coller o mellor sitio na súa "aula" baixo a árbore. Non importa se é época de chuvias ou se o sol é implacable ese día: o profesor espéraos con algo parecido a unha lousa apoiada sobre o propio madeiro ou nalgunha parede próxima. Ao seu arredor, a comunidade segue os seus quefaceres habituais: hai vendedores ambulantes, persoas camiñando dun lado a outro, outros nenos xogando, algunha bicicleta e mesmo motos... é difícil entender como estes nenos poden aprender nun ámbito así.


Pero mesmo eles se senten afortunados fronte aos compañeiros que reciben as súas clases en aulas de chapa metálica. No interior soportan altas temperaturas, e as súas caras vólvense somnolentas tras repetir unha e outra e outra vez a táboa do 3.

 
Recentemente tiven a oportunidade de visitarprogramas de educación que UNICEF está a desenvolver en Angola para paliar os problemas de infraestruturas, acceso e, non menos importante, de calidade do ensino. A Escola 2 de Março é agora unha Escola Amiga da Infanciaque se está a beneficiar do apoio de UNICEF.

Ata agora xa se construíu un novo edificio con 4 aulas e uns baños separados para nenos e nenas con auga corrente. En non moito tempo, todos os nenos desta escola poderán cambiar as súas árbores e as súas aulas de chapa por aulas novas onde gozarán dun ámbito propicio para aprender.

E, seguramente, as clases seranlles máis interesantes e entretidas grazas aosprogramas de formación do profesorado tamén apoiados por UNICEF. Non só fai falta "construír escolas bonitas" (como en todas as que visitamos nos pedían); é fundamental tamén garantir unha educación de calidade para todos os nenos.
 
A miña viaxe a Angola permitiume comprobar como o esforzo que fan aquí os socios, doadores e colaboradores deUNICEF, a través das súas achegas económicas, se transforma no terreo en melloras impresionantes na vida de moitos nenos. Nun futuro non moi afastado seguro que algún profesor lles propoñerá dar a clase fóra e, ese día, será para eles unha festa como hai tempo érao para min.