Día Mundial da Axuda Humanitaria: Como vive un traballador de UNICEF en terreo?

Hoxe, 19 de agosto, celébrase o Día Mundial da Axuda Humanitaria, unha xornada especial para recoñecer e apreciar o traballo dos nosos compañeiros en terreo en todo o mundo.

 

Un deles é Ahmad, que traballou durante máis de dous anos para UNICEF en Iraq axudando aos refuxiados e as familias desprazadas ata que tivo que abandonar o país e facer a perigosa viaxe para chegar a Europa.

 

Ser traballador humanitario é a profesión máis difícil e, á vez, a máis gratificante que che poidas imaxinar. Foi desafiante, debido aos moitos horrores que tiven que presenciar en Iraq e Siria, sen ter o tempo para deterche e procesalos. E gratificante porque traballando con UNICEF podes ver os cambios tanxibles que poden salvar vidas dos nenos.

 

Sempre quixen traballar para os nenos que necesitan a nosa axuda. O meu soño fíxose realidade: conseguín chegar a traballar para UNICEF, pero non foi nun país afastado, como me imaxinou nos meus soños de infancia. Desgraciadamente, e debido ao conflito, tocoume ver o horror na miña propia casa, traballar pola miña propia xente.

O meu papel era o de facilitar as comunicacións bidireccionales entre as familias e os nenos no campo de refuxiados e a oficina do UNICEF. Cando desde UNICEF iniciamos novas campañas de auga, saneamento e hixiene, ou de volta á escola, eu levaba a cabo actividades de mobilización coa comunidade para facerlles saber que se podían beneficiar delas e asegurarme de que o maior número posible de nenos estaba a recibir a axuda que necesitaban. Cando se deron brotes de hepatites ou outras enfermidades no campamaneto, eu encargueime de explicar ás familias como era o tratamento para os nenos.

 

O mellor deste traballo foi a felicidade que me encheu cando vin as melloras dos nenos no campamento. Só teño que comparar, por exemplo, a situación que había cando chegaron ao campo os primeiros refuxiados en 2011, cando as únicas instalacións eran pequenas tendas dispersas, coa situación dous anos máis tarde: había unha escola onde os nenos recibían clase e un centro de saúde onde as mulleres podían levar aos seus bebés para que estivesen sans e ben alimentados. Os refuxiados no campamento atópanse aínda nunha situación moi difícil, pero co tempo as cousas van cambiando para mellor.

 

Vin de primeira man como as cousas poden cambiar para mellor mesmo para os nenos máis traumatizados. Iso faime sentir moi orgulloso de formar parte nisto e crear un cambio positivo na vida de tantos nenos.

Unha cousa que me sorprendeu do meu tempo traballando no norte de Iraq é o poder unificador do deporte. En Iraq, e en todo Oriente Medio, a xente está tola polo fútbol. Nenos de diferentes orixes e diferentes relixións únense cando se trata de fútbol. Reúnense para xogar ao fútbol ao aire libre ou para ver os partidos, xa que a miúdo son dos mesmos equipos.

 

Pode soar gracioso para os estranxeiros, pero en Oriente Medio os equipos de fútbol máis populares son o Real Madrid, o F.C. Barcelona e o Manchester United, e ver os seus partidos realmente axuda á xente e aos nenos. O deporte é unha marabillosa maneira de unir á xente, especialmente aos nenos.

 

Convertinme en pai e a miña vida cambiou. A miña esposa e a miña filla estaban aínda en Alepo. Eu aínda non coñecía á pequena e cando estaba no campamento e traballaba con nenos non podía deixar de pensar en como estaría a miña filla. 

 

Eu recibía ás familias que fuxían da violencia de Mosul e, un día, chegou unha muller cun bebé dun ano. A axuda a rexistrarse e a nena empezou a chamarme "papá." A súa nai contoume que o seu marido fora recentemente asasinado por militares. A miña propia filla tiña aproximadamente a mesma idade que ese bebé orfa e eu seguía sen coñecer á miña propia nena. Iso fíxome pensar en que tiña que volver para coñecela e protexela.

 

O que a xente necesita entender sobre o persoal de UNICEF que traballa en lugares como Siria e a rexión é que a magnitude da crise que están a tratar de facer fronte é simplemente inmensa. Hai un gran número de persoas desprazadas. Segundo cifras recentes, máis de 7 millóns de persoas son desprazados internas en Siria, e máis de 5 millóns de persoas refuxiáronse nos países veciños. E a metade destes 12 millóns de persoas desprazadas son nenos... esa é a parte realmente difícil, porque estes nenos son extremadamente vulnerables e con frecuencia tiveron que pasar por traumas inimaxinables.

 

Coñece máis sobre o traballo que facemos en UNICEF en emerxencias