Políticos, por favor, volvan das súas vacacións!
As mañás dos primeiros días de setembro son únicas no ano. Sincronizar reloxos, madrugar, vestir, peitear, comprobar que non falta nada na mochila, manexar a axitación dos nenos ante os primeiros días de curso e, ao chegar á carreira ao colexio, pensar que necesitamos vacacións de novo.
E aínda así, aínda que pareza
unha estampa estresante, oxalá fose común a todas as partes
do planeta, oxalá todos os nenos tivesen a posibilidade de
ir ao colexio. Pero a realidade é ben
distinta.
A realidade é que no mundo hai 59
millóns de nenos en idade de recibir educación
primaria que non van a clase e uns 65 millóns de
adolescentes que non cursan o primeiro ciclo de
secundaria que lles correspondería. As causas son variadas
e van desde o crecemento demográfico e os recortes
na cooperación internacional á expansión dosconflitos armados.
CRISe DE SIRIA: ESCoLAS ATRAVESADAS POlAS BALAS
Este
último é o caso de Siria, de onde proceden asfotografías que acompañan este artigo. Así quedou
hai só uns días unha escola de Alepo por mor dos
ataques: atravesada polos proxectís. Os bombardeos
impiden a súa reconstrución ou a volta dos nenos, e non é un caso
illado: Siria acolle a 2,1 millóns de
nenos en idade escolar que non van ao colexio. Xunto a
eles, 600.000 máis, que vivenrefuxiados en países da rexión, carecen tamén deacceso a educación.
Máis aló do caso sirio, ligado
estreitamente ao conflito armado, o problema é
endémico noutras partes do planeta. Nos 10 paísescon maior índice de nenos sen escolarizar en educación
primaria, polo menos dúas de cada cinco nenos (un total de18 millóns) non teñen acceso ao sistema
educativo.
En Liberiaatópase a maior porcentaxe de nenos sen
escolarizar, case dúas terceiras partes. O segundo país da
lista é Sudán do Sur, onde o 59% dos nenos está a
quedarse sen o dereito a unha educación primaria e
onde unha de cada tres escolas pechou as súas portas polo conflito.
Séguenlle Afganistán (46%), Sudán(45%), Níxer (38%) e Nixeria(34%).
o DEREitO A EDUCACIÓN, UN DEREitO CUMPLIDO?
Por iso, quixese que, lonxe da
lóxica añoranza das vacacións, o lecer, o
delicioso contacto coa natureza e odeporte do período estival, en países como o noso,
estes días sexan de celebración do exercicio dun dereito
fundamental e inalienable como é aeducación. Nenos, nenas, pais, profes? tomémonos
setembro co ánimo dun dereito cidadán cumprido!
Pero? cumprido do todo? É o
contexto actual o mellor para recibir unha educación de
calidade e equitativa para todos? Sabemos que os nosos
políticos levan décadas cambiando lexislacións ao asumir o seu
papel como novo goberno, alterando en gran medida
o contexto da anterior lexislatura. Iso non só produce unha gran
inseguridade a pais e alumnos, senón que ademais resta
eficacia ás políticas educativas a medio e longo
prazo.
Por todo iso, porque con este
tipo de decisións ponse en perigo o pleno cumprimento dodereito á educación, desde UNICEF queremos XA unPacto pola Educación e un Pacto Global
pola Infancia que contemple o consenso educativo. Os dous
alicerces deste pacto son a loita contra a pobrezae a calidade e equidade do
sistema educativo, ámbitos que, doutra banda, teñen unha estreita
relación causa-efecto.
Pedimos investimento,
dotación de recursos, apoio escolar, bolsas, avance cara á
gratuidade dos libros de texto e o material
educativo, atención especial ao problema grave doabandono e fracaso escolar e promoción activa do
acceso ao ensino de 0 a 3 anos (especialmente nos casos de nenos e
nenas en desvantaxe pola súa situación social, económica,
familiar ou polas súas necesidades especiais).
A CONVENCIÓN SOBRE OS DEREitOS Do NenO, A MEllOR fERRAMENTA PARA OS PROFESORES
Ademais, co enfoque particular de
UNICEF en que cada nena e neno son centro e suxeitos dos
seus dereitos, quixese facer énfase na necesidade de
garantir o coñecemento da Convención sobre os Dereitos do
Neno por parte da comunidade educativa, a través da
formación do profesorado e da presenza dos
dereitos de infancia nos curricula de Infantil,
Primaria e Secundaria.
Tamén é necesario fomentar aparticipación dos nenos, as súas familias e
profesores no sistema educativo, establecendo
mecanismos e ferramentas para que poidan dar a súa opinión
regularmente sobre a calidade do ensino no desenvolvemento e
aplicación deste desexable e imprescindible acordo de Estado.
Por tanto, conclúo que non todo
está cumprido, que aínda queda moito por facer para o pleno
desenvolvemento e exercicio do dereito á
educación, tamén no noso país. E que se debe facer
inmediatamente, de forma prioritaria na nova
lexislatura. Así pois, nenos, nenas, ao cole! Pero
tamén... políticos, por favor, volvan das súas vacacións! Formen de
inmediato un Goberno que garanta undereito humano básico, universal, en torno ao cal
urxe pór medidas inmediatas e duradeiras.
Post por Maite Pacheco,
directora de sensibilización e políticas de infancia de UNICEF
Comité Español