Políticos, por favor, volvan das súas vacacións!

As mañás dos primeiros días de setembro son únicas no ano. Sincronizar reloxos, madrugar, vestir, peitear, comprobar que non falta nada na mochila, manexar a axitación dos nenos ante os primeiros días de curso e, ao chegar á carreira ao colexio, pensar que necesitamos vacacións de novo.

 

E aínda así, aínda que pareza unha estampa estresante, oxalá fose común a todas as partes do planeta, oxalá todos os nenos tivesen a posibilidade de ir ao colexio. Pero a realidade é ben distinta.
 
A realidade é que no mundo hai 59 millóns de nenos en idade de recibir educación primaria que non van a clase e uns 65 millóns de adolescentes que non cursan o primeiro ciclo de secundaria que lles correspondería. As causas son variadas e van desde o crecemento demográfico e os recortes na cooperación internacional á expansión dosconflitos armados.
 

CRISe DE SIRIA: ESCoLAS ATRAVESADAS POlAS BALAS

Missing ficheiro.
Este último é o caso de Siria, de onde proceden asfotografías que acompañan este artigo. Así quedou hai só uns días unha escola de Alepo por mor dos ataques: atravesada polos proxectís. Os bombardeos impiden a súa reconstrución ou a volta dos nenos, e non é un caso illado: Siria acolle a 2,1 millóns de nenos en idade escolar que non van ao colexio. Xunto a eles, 600.000 máis, que vivenrefuxiados en países da rexión, carecen tamén deacceso a educación.

 
Máis aló do caso sirio, ligado estreitamente ao conflito armado, o problema é endémico noutras partes do planeta. Nos 10 paísescon maior índice de nenos sen escolarizar en educación primaria, polo menos dúas de cada cinco nenos (un total de18 millóns) non teñen acceso ao sistema educativo.
 
En Liberiaatópase a maior porcentaxe de nenos sen escolarizar, case dúas terceiras partes. O segundo país da lista é Sudán do Sur, onde o 59% dos nenos está a quedarse sen o dereito a unha educación primaria e onde unha de cada tres escolas pechou as súas portas polo conflito. Séguenlle Afganistán (46%), Sudán(45%), Níxer (38%) e Nixeria(34%).
 

o DEREitO A  EDUCACIÓN, UN DEREitO CUMPLIDO?

Por iso, quixese que, lonxe da lóxica añoranza das vacacións, o lecer, o delicioso contacto coa natureza e odeporte do período estival, en países como o noso, estes días sexan de celebración do exercicio dun dereito fundamental e inalienable como é aeducación. Nenos, nenas, pais, profes? tomémonos setembro co ánimo dun dereito cidadán cumprido!
 
Pero? cumprido do todo? É o contexto actual o mellor para recibir unha educación de calidade e equitativa para todos? Sabemos que os nosos políticos levan décadas cambiando lexislacións ao asumir o seu papel como novo goberno, alterando en gran medida o contexto da anterior lexislatura. Iso non só produce unha gran inseguridade a pais e alumnos, senón que ademais resta eficacia ás políticas educativas a medio e longo prazo.
 
Por todo iso, porque con este tipo de decisións ponse en perigo o pleno cumprimento dodereito á educación, desde UNICEF queremos XA unPacto pola Educación e un Pacto Global pola Infancia que contemple o consenso educativo. Os dous alicerces deste pacto son a loita contra a pobrezae a calidade e equidade do sistema educativo, ámbitos que, doutra banda, teñen unha estreita relación causa-efecto.
 
Pedimos investimento, dotación de recursos, apoio escolar, bolsas, avance cara á gratuidade dos libros de texto e o material educativo, atención especial ao problema grave doabandono e fracaso escolar e promoción activa do acceso ao ensino de 0 a 3 anos (especialmente nos casos de nenos e nenas en desvantaxe pola súa situación social, económica, familiar ou polas súas necesidades especiais).
 

A CONVENCIÓN SOBRE OS DEREitOS Do NenO, A MEllOR fERRAMENTA PARA OS PROFESORES

Ademais, co enfoque particular de UNICEF en que cada nena e neno son centro e suxeitos dos seus dereitos, quixese facer énfase na necesidade de garantir o coñecemento da Convención sobre os Dereitos do Neno por parte da comunidade educativa, a través da formación do profesorado e da presenza dos dereitos de infancia nos curricula de Infantil, Primaria e Secundaria.
 
Tamén é necesario fomentar aparticipación dos nenos, as súas familias e profesores no sistema educativo, establecendo mecanismos e ferramentas para que poidan dar a súa opinión regularmente sobre a calidade do ensino no desenvolvemento e aplicación deste desexable e imprescindible acordo de Estado.
 
Por tanto, conclúo que non todo está cumprido, que aínda queda moito por facer para o pleno desenvolvemento e exercicio do dereito á educación, tamén no noso país. E que se debe facer inmediatamente, de forma prioritaria na nova lexislatura. Así pois, nenos, nenas, ao cole! Pero tamén... políticos, por favor, volvan das súas vacacións! Formen de inmediato un Goberno que garanta undereito humano básico, universal, en torno ao cal urxe pór medidas inmediatas e duradeiras.
 
Post por Maite Pacheco, directora de sensibilización e políticas de infancia de UNICEF Comité Español