Nixeria: que será o próximo para os nenos?

Ajija está o máis débil que unha persoa viva pode estar. Esta pequena de 4 anos debería estar a xogar cos seus amigos en Nixeria, pero apenas pode manterse en pé. O diagnóstico do médico non sorprende: ten desnutrición grave.

 

"Sinto impotente porque non podo facer nada. Os últimos 2 anos foron moi duros, con moi pouca comida e moitas enfermidades", cóntame desesperada a súa nai, Halima. 
 
Estou en Gwoza, un lugar remoto do Estado de Borno, na fronteira do nordés de Nixeria con Camerún. A improvisada clínica está chea de nais que traen aos seus fillos para que sexan tratados por desnutrición.
 

VIOLENCIA EN NIxERIA: MÁiS DE 3 AnOS DE CONFLITO DEixAN 250.000 NenOS CON DESNUTRICIÓN

Lamentablemente,Ajija non é a única. A medida que a axuda humanitaria vai accedendo ao nordés de Nixeria, revélase o verdadeiro impacto desta crise. En Borno hai ao redor de 250.000 nenos que sofrendesnutrición aguda grave. Son as consecuencias de máis de 3 anos de violencia que ha devastado esta zona.
 
Cultivar a terra, ir ao mercado ou conseguir auga potable convertéronse en actividades moi perigosas e as familias, especialmente os nenos, non teñen o esencial para vivir. Imaxinemos cal será o destino domillón de nenos aos que aínda non se puido levar axuda. 
 
Esta traxedia dos nenos deNixeria colocouse no mapa en abril do ano2014, cando máis de 270 nenas foron secuestradas por Boko Haram nunha escola deChibok. Tampouco foron as únicas. Desde2009, polo menos 4.000 nenos, nenas e mulleres novas (de 18 a 24 anos) foron raptadas nos estados de Nixeria máis afectados. Ademais, ao redor de 7.000 nenas e mulleres sufrironviolencia sexual. 
 
Agora, os nenos de Borno volven ser noticia. Nesta ocasión, por estar a sufrir unha crise de falta de alimentos e desnutrición sen precedentes. Pero non podemos depender do intermitente interese do mundo para pedir apoio. Non podemos esperar que ocorra outra traxedia. O traballo continúa, cos poucos medios dispoñibles e a pesar dos ataques aosconvois humanitarios. 
 

NIxERIA:  TRáTAse DE SALVAR VIDAS

En primeiro lugar, trátase desalvar a vida dos nenos aos que podemos chegar, moitos dos cales foron obrigados a fuxir das súas casas. Un simple curso de 8 semanas sobre o uso de alimento terapéutico pode axudar aos nenos a recuperarse da desnutrición aguda grave. Pero isto só funciona se tamén teñen acceso a servizos sanitarios básicos, auga potable e saneamento pata evitar enfermidades que se poden previr e tratar e que supoñen a diferenza entre a vida e a morte para estes nenos. 
 
Para conseguilo, debemos continuar rehabilitando as clínicas de saúde locais, xa que o 60% delas están parcial ou completamente destruídas no Estado de Borno. Debemos continuar formando aos traballadores da saúde e proporcionando subministracións médicas, incluíndo o alimento terapéutico. Ao mesmo tempo, a través dunha rede devoluntarios comunitarios, cos contactos e coñecementos da zona, debemos identificar e tratar os casos dedesnutrición infantil.
 
Houbo algúns progresos. Este ano, uns 75.000 nenos foron tratados contra adesnutrición infantil. Desde abril, dobráronse as consultas, chegando até as 500.000, o que implica que cada vez máis nenos están a ser controlados e tratados de forma rutineira. Pero ninguén podía prever a verdadeira escala desta crise. 
 

VIOLENCIA EN NIxERIA: OS NenOS  teñense que recuperar dos HORRORES vividos

Mentres loitamos parasalvar vidas, tamén temos que axudar aos nenos a recuperarse mentalmente dos horrores que tiveron que vivir. Queremos que volvan ter algo de normalidade a través doxogo, a aprendizaxe segura e oapoio psicosocial que pode axudalos a recuperar as súas infancias. 
 
Os nenos e as súas familias piden moi pouco. Só queren acceso a centros de saúde onde poidan atopar médicos e medicamentos. Queren ir ao colexio e atopar profesores, pupitres, libros e lapis. E queren fontes de auga potable.
 
Desde Gwoza a Maiduguri, desde Porto Hartcourt ataLagos, o recurso máis valioso que tenNixeria son os seus nenos. Salvar e protexer este recurso require compromiso e apoio continuo. Só así poderemos proporcionar os servizos esenciais e a normalidadeque estes nenos e as súas familias necesitan parareconstruír as súas vidas. 
 
Post por Jean Gough, representante de UNICEF en Nixeria