Ética e turismo: para que o paraíso non sexa un inferno para a infancia

Por Dailo Allí, Xefe de Prensa de UNICEF España

En todo o mundo uns 150 millóns de nenos víronse obrigados a manter relacións sexuais forzosas ou foron vítimas doutras formas de violencia e explotación sexual. Algúns destes abusos prodúcense en establecementos hostaleiros de destinos exóticos, situados en espazos paradisíacos que se converten nun inferno para moitos nenos que caen nas redes de grupos organizados ou empresarios sen escrúpulos pola sabida relación entre pobreza e vulnerabilidade.
 

Conscientes da súa responsabilidade para contribuír ao desenvolvemento económico e social das comunidades, en 1998 varios empresarios e expertos turísticos decidiron unirse para crear un código de condutaque lles axudase a loitar contra este problema e así naceu ECPAT (polas súas siglas en inglés), unha rede de organizacións e de persoas individuais que traballan conxuntamente para a eliminación da prostitución infantil, apornografía infantil e o tráfico de nenos e nenas con fins sexuais.

O código de conduta ECPAT está promovido por UNICEF e a Organización Mundial do Turismo (OMT), entre outras organizacións e ata o momento máis de 1.000 empresas de 42 países asinárono. 

Todas estas empresas, incluídas o catorce españolas que este venres se sumaron á iniciativa nun acto organizado pola OMT en Madrid, comprometéronse a establecer unhapolítica ética corporativa contra a explotación sexual comercial de nenos e adolescentes, a introducir unha cláusula nos contratos con provedores establecendo o seu rexeitamento e a proporcionar información aos turistas por medio de catálogos, folletos, vídeos durante os voos, etiquetas nos billetes ou páxinas web.

Trátase dun enorme avance que contempla a visión do turismo como dinamizador do desenvolvemento e dos dereitos humanos fundamentais, en liña cos Obxectivos de Desenvolvemento do Milenio (ODM) de Nacións Unidas.

Como asegurou o pasado venres Consuelo Crespo, Presidente de UNICEF España, durante a súa intervención no acto de clausura do I Congreso sobre Ética e Turismo organizado pola OMT, no que12 novas empresas españolas adheríronse ao código, "esta explotación maniféstase de moitas formas e ten moitos aspectos. As vítimas están esclavizadas por unha cadea de axentes, na que todos obteñen beneficios dalgunha maneira. Pode comprarse un neno a unha familia, por 100 ou 120 dólares, e chegarse a vender a algunha  organización por uns 15.000 dólares."

A realidade da explotación sexual infantil é difícil de asimilar para os viaxeiros, xa que  dista moito da pracenteira sensación que vivimos cando chegamos á recepción dun hotel ou cando nos tombamos na praia. Estas prácticas -que nos devolven ao peor da condición humana-, prodúcense no máis absoluto segredo. Co beneplácito de quen o practican e permíteno, e o silencio dos que non teñen voz para denuncialo.

Tendo en conta que cada vez viaxamos máis, e por tanto a industria turística fortalécese no mundo, é unha boa noticia saber que os empresarios do sector porán os recursos que estean ao seu alcance para evitar calquera tipo de abuso.