#elviajedesuvida: un camiño longo, incerto e perigoso

En setembro de 2015, Fatima e a súa filla Zarah, alcanzaron a costa de Lesbos, en Mithymna, Grecia.

 

Como elas, só en 2015, máis de1 millón de refuxiados chegaron ao Vello Continente fuxindo daguerra. Unha cifra que, no que levamos de 2016, supera os 184.500.
 
Fatima e Zarah probablemente seguiron a ruta dos Balcáns. Se hoxe tentasen facer o mesmo camiño estarían bloqueadas en Greciapolo peche de fronteiras, e aplicar o recenteacordo con Turquía.
 
Hoxe Fatima e Zarah probablemente tomarían unha ruta moito máis perigosa. Como vimos nos últimos días, esta ruta pode disparar, e aínda máis durante o verán, o número de nenos afogados no mar.
 

#ELVIAJEDESUVIDA: UNhA REALIDADe PARA MILES DE FAMILIAS

Para miles de familias, como a de Fátima e Zarah, leste é unha viaxe:

  • Longo. Moitos destes nenos percorreron 3, 4 ou máis países antes de chegar ao seu destino e tardaron meses, mesmo anos, en conseguilo, xa sexa porque se lles esgotou odiñeiro ou porque lles devolveron varias veces áúltima fronteira que cruzaron. Adoitan chegar cunestado de saúde física e mental moi precario, dadas as circunstancias da viaxe e as condicións nas que sobreviven desde que abandonaron o seu fogar.
  • Incerto. Dificilmente saben que vai ser da súa vida. Teñen unproxecto, unhas expectativas, quizais a esperanza de reunirse con algún familiar nun país determinado, pero non saben se van conseguilo nin cando sucederá.
  • Perigoso. A pesar do éxodo case constante de persoas que veñen aEuropa, seguen sen abrirse vías seguras e ordenadas para chegar. Por iso, moitos nenos e familias seguen acudindo a traficantes de persoas, que cobran moito diñeiro e que esquivan os controis fronteirizos a través de rutas cada vez máis perigosas, como a que une Libia con Italia. O mar non é o único perigo. Para poder continuar a viaxe, moitos nenos e nenas víronse obrigados a traballar,a casar ou a realizar favores sexuais. Outras veces, foron vítimas de actos de violencia ou caeron en mans de redes de trata de persoas.

#ELVIAJEDESUVIDA: OS RIScOS  AGUDíZANse Se OS NenOS VIAxAN SóS

Os nenos viaxan sós e provocan, en moitas ocasións, que perdan a súa infancia e comprometan o seu futuro, como é o caso dasnenas que acaban casándose con adultos para poder continuar a súa viaxe ou sentirse protexidas fronte á violencia.
 
Ante esta situación, desde UNICEF pedimos aos gobernos que nos acordos e plans de actuación nestacrise de refuxiados, a maior que viu Europa desde a Segunda Guerra Mundial, téñase en conta aConvención sobre os Dereitos dos Nenos e, en especial, o principio do interese superior do neno. Porque unneno refuxiado non é diferente de calquera outro neno. Verse obrigado a realizar esta perigosa viaxe, a cruzar fronteira tras fronteira, non pode implicar que perda os seus dereitos.

#ELVIAJEDESUVIDA: AMPLIAMOS a NoSA RESPoSTA No  SUR DE ITALIA

Dada a reactivación da ruta a través de Libia nas últimas semanas, en UNICEF estamos a fortalecer o noso traballo en Italiapara supervisar as chegadas destes nenos, así como noscentros de acollida nas rexións do sur de Italia:Calabria, Campania e Sicilia. Ademais, seguimos co noso traballo para mellorar as condicións de vida dos nenos e nenas nos seus países de orixe: Nixeria, Gambia, Somalia, Costa do Marfil ou Eritrea.
 
Ademais, o peche da ruta cara ao centro de Europa a través dosBalcáns e o acordo da Unión Europea con Turquía provocaron que máis de 54.000 persoas queden bloqueadas en Grecia sen poder avanzar nin retroceder, á espera de que se decida sobre o seu futuro. Deles, aproximadamente 23.000teñen menos de 18 anos e moitos non saben cando poderán reunirse cos seus familiares.
 
Esta circunstancia levounos a reformular o traballo que viñamos realizando no marco desta crise. Non é o mesmo dar unha asistencia de urxencia a familias e nenos que estaban de paso en Eslovenia ouCroacia só horas ou días, que abordar as necesidades de nenos e nenas que van quedar enGrecia ou noutro país de maneira indefinida ou por un período longo de tempo.

#ELVIAJEDESUVIDA: QUe ESTAMOS a fACEr EN GRECIA?

Precisamente no país heleno estamos a apoiar a posta en marcha decampañas de vacinación nos campamentos de refuxiados e deseñando actividades educativas que axuden aos nenos a incorporarse ao sistema educativo grego no prazo máis breve posible. Hai nenos que levan meses, e mesmo anos, sen ir á escola.
 
Tamén estamos a percorrer o país para identificar a nenos en risco, sós, e garantirlles unha protección adecuada. O obxectivo final é fortalecer o sistema de protección da infancia enGrecia, que está desbordado. Este colapso provocou que aínda haxa nenos detidos en centros pechados, algo que é absolutamente inaceptable.
 
Ademais, en Serbia, Croacia, Eslovenia e a Antiga República Iugoslava de Macedonia seguimos dando apoio psicolóxico e realizando accións de nutrición, educación e protección da infancia nos Espazos Seguros para a Infancia e nos puntos paranais e bebés. Entre marzo e abril, máis de 8.500 nenos recibiron apoio psicosocial e realizaron actividades educativas en 9 puntos diferentes da ruta. 
 
Sara Collantes, especialista en políticas de infancia de UNICEF España