Cume Humanitario Mundial: "As empresas deberían ter en conta as emerxencias e non só cando ocorren"

Por primeira vez nos 70 anos de historia das Nacións Unidas, o seu Secretario Xeral, Ban Ki-moon, convocou a líderes de todo o mundo para participar no Cume Humanitario Mundial(Istambul) que supoñerá un importante cambio na forma que ten a comunidade internacional de evitar o sufrimento humano, prepararse para as crises e responder ante elas. 
 
Cada ano, a vida de millóns de nenos, nenas e as súas familias ven afectadas por situacións de emerxencia. Desastres naturais, conflitos armados, violencia, persecución e miseria son algúns dos desafíos que deben afrontar cada día 76 millóns de persoas en 63 países do mundo. Desta abafadora cifra, 43 millónsson nenos e nenas que necesitan asistencia humanitaria. 
 
 

Cume Humanitaria Mundial: os nenos e as nenas, os máis vulnerables

En situacións de emerxencia, os nenos e as nenas son os máis vulnerables. A nosa máxima égarantir os seus dereitos antes, durante e despois das emerxencias en calquera lugar, porque os nenos e nenas que se atopan no medio de desastres naturais ou conflitos armados teñen os mesmos dereitos e necesidades que os nenos e as nenas que viven en situacións estables.
 
Pero actualmente atopámonos con algunhas dificultades engadidas: 
  • O número de desastres naturais triplicouse desde a década dos 70, impulsados polo cambio climático. Máis de 300 millóns de nenos viven en zonas onde o risco de inundación é alto e160 millóns de nenos habitan en lugares onde assecas son extremadamente graves.
  • Os conflitos armados son cada vez máis frecuentes, violentos, duradeiros e complexos. En ocasións resulta difícil identificar as partes implicadas. 250 millóns de nenos viven nestas situacións.
  • Existe un enorme reto en canto áprotección dos nenos, porque os civís agora tamén son obxectivos.
  • Atopámonos cunha masa depoboación refuxiada e desprazada sen precedentes.

CUME HUMANITARIA MUNDIAL: empresas, actores clave

Cada vez son máis asempresas que se consideran actores activos nas emerxencias e naacción humanitaria, integrando así oPrincipio Empresarial número 9 dos"Principios Empresariais e Dereitos do Neno" no ADN da súa responsabilidade social. 
 
Resulta incuestionable que existe un interese común na estabilidade económica e social, prosperidade e desenvolvemento sustentable, xa que o caso contrario tamén presenta graves riscos para todo o sector empresarial. O terremoto de Haití, o tifón Yolanda en Filipinas, o brote de ébola en África Occidental, a crise de refuxiados siriosou o recente terremoto en Ecuador son claros exemplos do crecente interese e o papel máis activo naresposta a emerxencias por parte das empresas. 
 
Nos últimos anos a comunidade humanitaria ha recoñecido o sector privado como peza crave no desenvolvemento (máis aló da filantropía tradicional) xa que cada vez máis, é partícipe na resolución de complexos problemas políticos, sociais e económicos para alcanzar maiores resultados, máis efectivos e duradeiros. Desta forma, comezouse a considerar de maneira máis sistemática o papel e a contribución do sector privado non só na resposta a emerxencias, senón tamén durante a preparación e a recuperación das mesmas. Pero para solucionar algúns baleiros e pescozos de botella nestes contextos requírese de novas e innovadoras alianzas.  
 
 

Máis alá da filantropía

O compromiso do sector privado con UNICEF en contextos de emerxencia foi ata agora predominantemente filantrópico a través de doazóns económicas, e xeralmente enfocado a emerxencias ou crises mediáticas. Con todo, cada vez máis, as empresas comprométense cun carácter máis estratéxico e involucrando activos de negocio tales como:
  • Despregamento de coñecementos técnicos en situacións de emerxencia. Exemplos como o do xigante Google, que hai semanas uniu forzas xunto a UNICEF para frear a expansión do virus Zika, poden resultar inspiradores. Google non só realizou unha achega económica, senón que un equipo dos seus enxeñeiros, deseñadores e científicos está a axudar á organización para crear unha plataforma informática que permita facer mapas de localización, sinalar as rexións con máis casos de infección ou previr a súa expansión en máis zonas vulnerables. Esta acción podería ser replicada para outras epidemias ou conflitos armados.
  • Doazónsfinanceiras, servizos prol-bono e experiencia técnica na subministración e a loxística, como aFundación UPS que en 2009 asinou un acordo con UNICEF para proporcionar apoio técnico e compartir o seu expertise respecto cadeas de subministración e loxísticas coa división de subministracións de UNICEF en Copenhague. Tras o tifón Haiyan en Filipinas, a Fundación UPS doou 1 millón de dólares en apoio financeiro e en especie. UPS contribuíu co seu experto de loxística local durante seis semanas neste país, para liderar os esforzos do equipo de Loxística de Emerxencia e coordinar o despacho de aduanas, almacenaxe e servizos de transporte en Manila, Cebú e Tacloban.
  • Creación e desenvolvemento deprodutos innovadores e tecnolóxicos comoRapidFTR (Rapid Family Tracing and Reunification), unha aplicación de código aberto para telefonía móbil desenvolvida por un estudante de Nova York e que permite recoller, clasificar e compartir información acerca dos nenos non acompañados e separados en situacións de emerxencia para que poidan ser rexistrados polos servizos de atención e reunirse coas súas familias. 
 

Traballamos para que as empresas teñan en conta o interés superior do neno

Aínda que a colaboración estratéxica, ademais da financeira, do sector privado ante a preparación, resposta e recuperación en emerxencias vai en aumento, aínda falta desenvolver un marco común que permita que a colaboración nesta liña, sexa a corrente principal de apoio humanitario por parte do sector privado. 
 
Ata que chegue ese momento, en UNICEF seguiremos traballando para asegurar que todas asempresas teñan en conta o interese superior do neno, antes, durante e despois das posibles emerxencias: o sector privado ten un alto impacto sobre a infancia e pode supoñer un poderoso axente de cambio.  
E, por suposto, seguiremos respondendo por centos de emerxencias, mediáticas, silenciosas, emerxentes ou crónicas en todo o mundo cada ano. 
 
Post de Alejandra Laborda, especialista en Alianzas Corporativas de UNICEF Comité Español