Crise de Sirya: aínda hai familias que non teñen onde ir

Post de Razan Rashidi, de UNICEF en Sirya.

Despois de 600 días de asedio, unha familia siria deHoms non ten onde ir. "Non sabemos onde podemos ir agora", di Ahida. Ela e catro dos seus seis fillos viven en instalacións para desprazados de Al Andalus dende principios de febreiro, cando foron evacuados da parte vella de Homs, asediada. "Cando saímos da zona antiga sabiamos que non teriamos ningún sitio onde ir, pero pasamos demasiada fame. Tivemos que deixar Homs", explica. A familia foi evacuada nunhamisión supervisada pola ONU. Durante a semana que durou a misión foron evacuadas 1.366 persoas da zona antiga, entre elas as 332 nenos, dos cales 36 eran bebés. A maioría dos evacuados mostraban signos de trauma, enfermidade e desnutrición. Algúns foron hospitalizados e moitos outros necesitarán atención psicosocial. Esperamos asistencia durante tanto tempo... Os rumores que circulaban dicían que iamos ser rescatados e que o mundo non nos deixaría simplemente morremos de fame", cóntanos a nai mentres o seu bebé dorme pracidamente ao seu lado nun colchón proporcionado por ACNUR. A zona antiga da cidade estivo baixo o bloqueo de todos os bens, subministracións médicas e de enerxía durante máis de 18 meses. A operación militar intensa continúa sen cesar. UNICEF, xunto con outros aliados da ONU e internacionais estivo a pedir que aasistencia humanitaria puidese chegar aoscivís atrapados no casco vello.

CRISe DE SIRyA: SOLUCIóNS DE SUPERVIVENCIA ANTE a fAME

Moitos dos intentos para entrar na zona antiga coa axuda humanitaria, que se levan facendo dende xuño de 2012, non tiveron éxito. A medida que o asedio continuou, as condicións humanitarias dentro da zona antiga continuaron deteriorándose ", dixoYoussouf Abdel Jelil, representante deUNICEF en Sirya. Os civís tiveron que adaptarse a duras condiciónsde vida e xurdiron solucións de supervivenciacreativas ante as necesidades graves. "Xunto cos meus veciños empezamos a cociñar herba e maleza para as principais comidas.Ferviamos herbas para facer sopa para os nenos. Tivemos que comer pouco por nós mesmos, pero os nenos reciben a primeira atención", engade.Ahida ten dúasfillas casadas ás que non viu en dous anos. Perdeu por completo a pista e o contacto cunha delas, de 20 anos. "O seu marido levouna a algún lugar dos suburbios de Damasco", recorda a nai. "Cando bombardearon a nosa casa, queimouse todo. Perdemos os nosos teléfonos e non tiñamos ningún xeito de contactar con eles", dixo. "Rezo para que estea seguro todas as noites". A súa segunda filla casada é unha nena. Ten só 17 anos. "Cando as condicións eran tan difíciles en Homs, un parente afastado propúxolle matrimonio. Puxémonos de acordo para casala, xa que queriamos que estivese nun lugar seguro. Tiña 15 anos". Agora vive coa familia do seu marido nalgún lugar de Damasco. "Conseguimos falar con ela por teléfono", sorrí, " e deunos a noticia de que estaba embarazada de cinco meses". Tres anos de disturbios destruíron moitas familias en toda Sirya e na rexión. Decenas de homes do refuxio de Al Andalus teñen as súas familias nos países veciños ou noutras partes inaccesibles de Sirya. A súa única preocupación agora é como encontrarse con eles. Aínda hai 2.600 persoas na antiga cidade deHoms. Como parte da mesma misión de evacuación, a ONUlogrou entregar parte da axuda prevista no interior da zona antiga. "A pesar de que son obxecto de ataque, varios convois humanitarios lograron entregar subministracións de vital necesidade na zona antiga, incluíndo alimentos emedicinas," dixo Abdel Jelil. O fin do bloqueo da axuda humanitaria é unha das demandas de UNICEF e outras organizacións para rematar coa barbarie de Sirya. Se queres deixar a túa firma podes facelo aquí.