Crise de Siria: un regreso con pena e esperanza
Deixo Amán xunto a Diana, directora de Comunicación de UNICEF España. Con pena, xa que vimos moita dor, pero con esperanza, dado que hai moita xente loitando para sobrevivir e moitas instancias apoiándoos dentro e fóra de Xordania. Impáctanos o fastuoso aeroporto e a moderna autoestrada que nos leva ata alí.
Onte pola tarde dei unha volta
polo centro desta capital bulliciosa e chea de
tendas de roupa, zapaterías, xoierías e outros
comercios onde non vin moita xente comprando xa que os
prezos son altos e o turismo aínda reducido. Pero a cidade
crece e o país está disposto a afrontar os seus grandes retos. O
crecemento manterase en torno ao 3,5% anual, e a
gran aposta do país é o enorme esforzo nun sistema
educativo que mantén a 200.000 estudantes
estranxeiros de oitenta e cinco nacionalidades; ao que hai
que unir os servizos postos en marcha para atender aos
refuxiados cuxo custo alcanza os 300 millóns de
euros. A axuda internacional neste sector, segundo The
Jordan Estafes, cobre só o 25% da educación formal e o 38% da
dedicada aos refuxiados.
Empapado estes días darealidade dos refuxiados, non me cabe dúbida de
que a axenda de actuación debe pasar por dous alicerces
fundamentais. Por unha banda, integrar progresivamente no mercado
laboral aos traballadores migrantes, para o que o
goberno xordano, con lexitimidade, está a pedir apoio internacional
-xa o fixo na Conferencia de Doantes de Londres do
pasado mes de febreiro-. O tema non está exento de complexidades
técnicas pero parece que hai vontade de avanzar.
CRISe DE SIRIA: NOS CAMPOS DE REFUxIADOS, A PALABRA MÁiS ESCoitaDA e "EDUCACIÓN"
Doutra banda, é tamén necesario
abordar a reforma que permita incorporar ao sistema educativo aosnenos e mozos sirios, case un 15% do total da
poboación de Xordania, segundo o último censo do 2015. Noscampos de refuxiados, e en especial en Zaatari, as
palabras máis escoitadas aos pais son ?educación e educación?.
Comprobo que o seu espírito de resistencia e a súa
coraxe é o que mantén vivas as aspiracións dos seus fillos.
É un orgullo ver como UNICEF, cos
seus profesionais, bátese o coiro en varias áreas do campo: nasducias de escolas formais e nas 10 Escolas Makani
que brindan aos nenos máis vulnerables oportunidades en materia dedesenvolvemento autónomo con servizos deeducación sustitutiva, apoio psicosocial e
capacitación para a vida, e que van chegar pronto a 280 en todo o
país; tamén na xestión da auga, tan fundamental
para a supervivencia e a saúde das familias.
Neste sentido, impresióname como
o equipo de UNICEF pode repartir cada día 3,4 millóns de
litros de auga e chegar a todos os recunchos do inmenso
campo. E chámame a atención a boa xestión do
campo, e a relativa estabilidade e tranquilidade das súas
"rúas". Cabe felicitar polo traballo de coordinación a ACNUR, con
Hovig Etyenmezan á fronte, coas máis de corenta organizacións
nacionais e internacionais que traballan e achegan a súa axuda. Aos
que nos tocou facer esa tarefa como Coordinadores
Residentes de Nacións Unidas sabemos o complexo deste
traballo.
CRISe DE SIRIA: BECAS PARA ESTUDANTES REFUxIADOS
Quédame a dúbida de saber que vai
pasar, como expuña o propio Hovig Etyenmezan con acerto no programaHora 25 da Cadea Ser -conducido
como sempre con mestría por Àngels Barceló-, cos mozos que terminan
os seus estudos de secundaria e que ambicionan pasar á
universidade. Xordania xa ofrece algunhas bolsas,
pero deberiamos reaccionar rápido desde o sector
universitario e desde aqueles ámbitos empresariais con
alianzas no mundo universitario, para estudar a posta en marcha
dunha gran pasarela e un programa de acollida e bolsas para
estudantes sirios, fundamentalmente dirixidos a carreiras
técnicas que teñen moita demanda.
Cónstame que se está traballando
nesa liña; e alégrame que a Universidade Camilo José
Cela, na que dirixo o Instituto para a Cooperación
e o Desenvolvemento Humano, fose pioneira no seu
compromiso con dez bolsas para estudantes
refuxiados. Creo que con moi baixo custo e a través de
cursos online en inglés e árabe poderíase facer un traballo rápido
e fecundo. Alguén pensou en abrir unhauniversidade ou escola técnicapara os campamentos ou nos propios campamentos? Seguro que houbo
algunhas tentativas.
Vou de Zaatari e
de Xordania coa sensación de xenerosidade deste
país e as súas xentes cos refuxiados, algo que non se ve xeralmente
en Europa se exceptuamos a complexa e mal entendida aposta dachanceler Angela Merkel. Hai que colaborar conXordania, polo seu significado e a súa
estabilidade nesta rexión tan convulsa e porque pode ser un exemplo
para o mundo na integración dos refuxiados.
CRISe DE SIRIA: NOn permitamos que se perda unha xeración de nenos sirios
Non esquezamos nunca aos máis de5 millóns de refuxiados sirios mentres persiste
este conflito. Teñen dereito a unha vida digna, a
inserirse plenamente nos países de acollida ou, se se puidese, a
volver ao que quede das súas casas e contornas. Apelemos á
xenerosidade dos pais fundadores de Europa, ao espírito daCarta Europea dos Dereitos Humanos de 1951 e á
Declaración Universal de 1948 que a precedeu. Esta, no seu artigo
29, sinala que "todas as persoas temos deberes coa comunidade". E
tamén eles son comunidade. Non permitamos que se perda unha
xeración de 10 millóns de nenos e nenas daquel
país pola guerra. Non só perde Siria, senónOriente Medio e o mundo; perde en talento,
creatividade e dereitos humanos. Esta guerra ten rostro de
infancia. Pero, porque naceron e viviron na guerra, eles poden ser
os que traian a paz e o progresoao seu país.
Antes de terminar quero enviar o
noso máis cálido agradecemento ao sincero e
contundente compromiso da Cadea SER, de Àngels
Barceló e do seu magnífico equipo. Somos unha verdadeira
alianza nesta materia e o seu traballo permítenos levar a
todos os recunchos a realidade deste conflito. Un
conflito e un problema global que afecta a tres
continentes.
Agora é necesario que a
tregua se estabilice, que o proceso de paz arrinque, que
se fagan concesións polas partes e comece a reconciliación, que se
distribúan rápida e equitativamente os 10.000 millóns de
euros comprometidos na Conferencia de
Londres, e que Europa flexibilice os seusmedos e restricións. Nin máis nin
menos. E se os adultos non saben como facelo que lles pregunten aos8,4 millóns de nenos directamente afectados. Se
cadra atopan respostas pragmáticas e espontáneas fose dos
conciliábulos misteriosos dos corredores da
política. O medio e longo prazo dunha xeración, aínda que
non cotiza en Bolsa, pide paso desesperadamente.
Non deixes de ocuparche e
mobilizarche por Siria. Convoca aos teus amigos e
persoas próximas. Apoia a UNICEF a través da nosa páxina web ou chamando ao 902
314 131.
Mil grazas desde o aire entreAmán e Madrid.
Post por Carmelo Angulo,
presidente de UNICEF España