Axuda refuxiados: Pau Gasol en Líbano cos nenos sirios
"Que comes para ser tan alto?" Esta pregunta fíxolla un dos nenos refuxiados sirios que coñecemos estes días en asentamentos informais en Líbano. Pau Gasol tiña un especial interese en coñecer de preto a súa situación, preocúpalle moito a crise de refuxiados. Non é a primeira vez que se achega a esta realidade. Fai tres anos estivo en Domiz, Iraq, visitando a refuxiados e desprazados.
Chegar con Pau
Gasol, embaixador de UNICEF Comité Español, a calquera dos
proxectos que visitamos en Líbano, ademais de
emocionante é moi divertido.
Nada máis baixar do coche, os
nenos míranlle absortos, incrédulos, e despois
corren cara ao seu grupo de amigos para rirse a gargalladas. É
probable que non visen unha persoa tan alta na súa
vida. Eu tampouco!
Pau é non só grande enestatura senón en proximidade,
bos sentimentos e xenerosidade. Nesta ocasión
transmitiuno cos nenos refuxiados sirios que levan máis de
5 anos sufrindo as consecuencias dunhaguerra atroz que lles obrigou a fuxir dos
seus países coas súas familias para salvar as súas
vidas. Algúns fixeron a viaxe a outros países sós.
PAU GASOL EN LÍBANO: "NOn é xUSTO QUE OS NenOS ESTÉN SUFRINDO
DESTA MANeiRA"
En Líbano, 1 de cada 5
persoas é un refuxiado. Nun país de6 millóns de habitantes, o número de refuxiados
achégase aos 2 millóns. A gran maioría,1,1 millóns, son sirios pero
tamén hai unha gran porcentaxe de refuxiados
palestinos que levan no país máis de 6
décadas.
"Non é xusto que estes nenos
estean a sufrir desta maneira. Antes querefuxiados son simplemente nenos e necesitan ter
as súas necesidades cubertas, necesitan ter dereito axogar e a gozar da súainfancia", comentaba Gasol durante a súa
visita.
Tivemos ocasión devisitar familias e de tomarnos o tempo para que
puidesen abrirnos o seu corazón, desafogarse das
súas preocupacións, contarnos que lles inquieta e tamén cales son
os seus soños. Nun encontro cun grupo de mozasvoluntarias sirias, Pau escoitáballes con enorme
atención e elas sentíanse cómodas para contarlle os seusdesafíos. "Os nosos problemas non se acaban cando
fuximos de Siria. Aquí as nosas condicións de vida son moi duras.
No inverno a temperatura alcanza o cero graos e
pasamos moito frío". As "casas" nos que viven osrefuxiados están construídas con madeiras e
plásticos.
UNICEF
traballa estreitamente con organizacións libanesascomo Hoops, Kafa ou LOST que fan un excelente
traballo. "Non se que sería destes nenos sen organizacións como
UNICEF e os seus aliados locais. Estarían completamenteabandonados á súa sorte", comentaba Gasol
impactado ao regreso dunha das visitas.
O noso único obxectivo en UNICEF
é que os nenos refuxiados estean protexidos e
teñan as súas necesidades cubertas, que a pesar do
que tiveron que atravesar, poidan ter unhainfancia máis feliz.
Por iso, en 2015, xunto cos nosos
aliados locais triplicamos o número de nenos que
puideron acceder á educación primaria (de 61.033 a
209.253); duplicouse a provisión de auga pararefuxiados sirios en 1.500 asentamentos
informais; 600.000 nenos e mulleres en risco/vítimas deviolencia, abuso e explotación recibiron apoio a
través dos servizos de protección. Ademais,
fornecéronse máis de 4 millóns de vacinas.
Detrás destas grandes cifras,
aparentemente impersonales, están os soños de millóns de
nenos. "Tiven que deixar a escola dous
anos, pero agora volvo retomala. O meu soño é terminar aescola e ir á universidade",
comentábame Aya, unha nena siria de 15 anos.
A resposta de UNICEF ácrise de Siria é un reto e é infinita. "Dános a
sensación que toda axuda é insuficiente... Hai tantas
necesidades!", contábanos Berta Traveso, xefa da oficina de UNICEF
na zona do val da Bekaa. "Traballamos de sol a sol
e non chegamos. Pero estamos moi contentos de ver que a maioría dos
nenos van á escola e facemos todo o posible para que teñan acceso acoidados de saúde".
Alá no val, visitamos un centro
onde os adolescentes refuxiados participan en
actividades lúdicas e de educación para a paz. É importante que
despois de testemuñar un nivel de violencia tan
extremo - non podemos imaxinar o que os ollos destes nenos viron-
fórmeselles para construír a paz nas súas contornas e que
interactúen con nenos libaneses para romper as
barreiras da desconfianza.
Pau Gasol tivo ocasión de falar
longamente con Mohamed, un neno
refuxiado sirio de 15 anos procedente de
Alepo, que traballa na recollida da pataca para apoiar á súa
familia. Aos adultos refuxiados sirios non se lles
permite traballar así que para manterse, os nenosson moitas veces os que traen o pan a casa.
Que duro debe ser para uns pais
tras vivir unha vida normal na Siria de antes de2011, véxanse agora obrigados a mandar aos seus
fillos a traballar! "Durante as vacacións escolares traballo na
recollida da pataca de 5.30 a 11.30 da mañá.
Páganme 7 dólares á semana que dou aos meus pais
para os gastos da familia", explicábanos Mohamed.
É moi difícil marcharse de
calquera dos lugares que visitamos. Os nenos reteñen aPau, queren que lles suba en brazos, que lle dean
volteretas. Todos queren ter o seu momento
exclusivo de gloria con el. Debe de ter as costas
feitas po porque non foi capaz de dicir que non a ningún.
As súas caras de felicidade son o mellor lembro que nos
levamos!
Grazas de corazón,Pau. Os nenos refuxiados sirios en
Líbano foron moi felices durante a túa visita. Os bos
momentos que pasaron contigo quedarán na súa memoria.
Post por Diana Valcárcel,
directora de comunicación de UNICEF Comité Español