Pau e Marc Gasol con UNICEF para promover os dereitos da infancia
Os irmáns Pau Gasol e Marc Gasol e UNICEF España lanzaron hoxe Os nenos primeiro, estean onde estean.Trátase dunha acción conxunta da Gasol Foundation e UNICEF España para xerar conciencia social sobre a necesidade de dar prioridade á infancia máis vulnerable tanto nas políticas públicas como nos distintos ámbitos da nosa sociedade.Ambas as organizacións estrean unha colaboración dentro dun acordo marco que servirá para o desenvolvemento no medio e longo prazo de actividades orientadas á promoción dos dereitos da infancia.Pau Gasol: "o deporte axuda os nenos que sufriron"Pau Gasol, embaixador de UNICEF España desde 2003, destacou que "coñezo ben as consecuencias de que os nenos non teñan unha nutrición adecuada ou uns hábitos saudables, e tamén como o deporte axuda por exemplo a nenos que sufriron guerras ou outras situacións terribles; así que desde a nosa fundación, xunto a UNICEF, queremos apoiar iniciativas para a saúde e a protección dos nenos".Marc Gasol insistiu na lema Os nenos primeiro lembrando que "eles son quen non teñen na súa man conseguir todo aquilo que necesitan. Somos os maiores quen debemos facer este traballo e garantir que, estean onde estean, dispoñen do que necesitan para poder crecer sans e están protexidos".Pola súa banda, o presidente de UNICEF España, Carmelo Angulo quixo agradecer o apoio dos irmáns Gasol "ata agora de forma persoal e individual e a partir de agora tamén a través da súa fundación. Sabemos que xuntos podemos conseguir máis cousas para os nenos e avanzar nos seus dereitos, castigados por situacións de pobreza e carencias e, como está a ocorrer nestes momentos, pola crueldade de conflitos armados, entre outras situacións".Pacto de Estado pola infanciaDurante o seu encontro cos irmáns Gasol, o presidente de UNICEF España fixo referencia á iniciativa da organización para promover un Pacto de Estado pola infancia máis vulnerable.Como explicou Carmelo Angulo, "para garantir o benestar da infancia e a igualdade de oportunidades no longo prazo, é preciso un acordo de Estado que marque obxectivos específicos e o seu correspondente orzamento, contemplando un plan de acción para frear a pobreza infantil no noso país e un firme compromiso de apoio estable á infancia nos países en desenvolvemento". A través da campaña #YoPidoPacto, UNICEF España quere sumar vontades para blindar os dereitos da infancia.Xunto ao apoio da Gasol Foundation a campañas deste tipo, a colaboración entre ambas as organizacións materializarase en iniciativas públicas de promoción dos dereitos da infancia, e actividades de fomento do deporte como ferramenta de educación para o desenvolvemento e a inclusión social. Neste sentido, Pau e Marc Gasol manifestaron a súa ilusión "por traballar a través do deporte e cos nenos na promoción de hábitos bos para a súa saúde e para toda a sociedade, porque cremos que o deporte nos ensina valores como o respecto, o esforzo e o traballo en equipo".UNICEF España e a Gasol Foundation agradecen á Federación Española de Baloncesto a súa colaboración para a difusión de Os Nenos Primeiro, estean onde estean.
Pacto pola Infancia: "Urxe un plan gobernamental sólido e rápido para axudar á infancia"
Este artículo publicouse orixinalmente en Planeta Futuro o 21 de julio de 2014 Dende o pasado febreiro, o diplomático Carmelo Angulo engadiu unha función máis á súa dilatada actividade ao asumir a presidencia de UNICEF en España. Faino xusto nun momento no que os nenos foron golpeados con dureza pola crise.Son máis de dous millóns de razóns para alcanzar o que asegura que é hoxe o seu obxectivo:"Que a axenda da atención á infancia sexa prioritaria". Asume o reto aos 67 anos, tras ser elixido para o cargo tan só 18 meses despois de empezar a formar parte do padroado da organización. Aínda que na súa mochila profesional garda unha avultada carreira diplomática por todo o mundo, dende África ata América Latina, ligada á solidariedade."Estou nunha fase de devolución do moito aprendido. Séntome como na casa. Este é o meu mundo porque estas foron preocupacións da miña axenda persoal", di do seu novo labor.“as inxusticias cos nenos removen, dan rabia, impulsan a seguir”A mirada azul transparente de Angulo non desvela cansazo ningún. "Nin penso en xubilarme, aclara. Non cre que chegase o momento de abandonar a docencia na universidade como director do Instituto para a Cooperación e o Desenvolvemento Humano da Camilo José Cela; tampouco é a hora de pechar a súa consultoría coa que asesora, entre outros organismos, a Organización Mundial do Traballo para erradicar o emprego infantil en América Latina. Máis aínda, engade unha liña co seu estreado cargo. O seu currículo non só revela que é incansable, senón que ademais é un home de moitos perfís. "Dende pequeno pensei que debía ter un plan B", explica. Se non era a diplomacia, sería profesor ou dedicaríase a cooperación ao desenvolvemento. Ao final, foi todo. Unha cousa levouno a outra.A súa carreira está chea de fitos. A súa inquietude por viaxar, coñecer, entender e traballar noutras culturas, chegoulle cando era neno. Angulo imaxinaba como sería montarse nun barco e emigrar a outro continente. É o que fixeron os seus bisavós paternos. "Saíron dun pobo de Soria onde había peste e fóronse a Uruguai. Sempre sentín que debiamos moito a xente que tomara moitos riscos, aos emigrantes. Aquilo marcou a miña vida", afirma. El fíxoo ao seu xeito e noutras circunstancias. Tras estudar Dereito, cursou un máster en Estudos Europeos en Francia. "Foi saír da casca e achegarse á Europa democrática. Cambioume a vida e abriume horizontes". Decidiu embarcarse nas relacións internacionais. E emigrar."Tiven un bo mestre", recorda a Tierno Galván. "Foi un faro que nos guiou e formou a un grupo de diplomáticos". Angulo achaca parte da súa vocación solidaria á formación recibida do político. Coincidir con el foi outro punto de inflexión: decidiu focalizar se en países en desenvolvemento.Mauritania foi o seu primeiro destinoOs seus dous desexos -emigrar e que fose a un país deprimido- cumpríronse no seu primeiro destino como diplomático nos anos setenta. Mauritania foi o seu "primeiro directo" coa realidade máis dura. "Vin a fame, a desnutrición, a seca... A xente que vivía no deserto comía literalmente area. Aínda gardo algún traxe con po entre as costuras. Vin que había un mundo inxusto", recorda. Asegura que entón comprendeu que só se se cumprían os Dereitos Humanos, se se desenvolvían sistemas democráticos e cooperábase con aqueles países a xente tería unha vida digna. Un mantra que Angulo se afanou en cumprir alá onde foi ben como diplomático, embaixador ou enviado da ONU.Unha década e algúns países despois de Mauritania (e os descubrimentos que alí fixo), Angulo recalou en América Latina. O continente que a principio de século acolleu aos seus antecesores converteuse no seu fogar durante máis de 20 anos. "Fun un observador privilexiado", recoñece.O periplo dos seus bisavós e o seu propio, con todas as súas diferenzas, fai que o presidente de UNICEF España desenvolvese unha especial sensibilidade cara aos problemas que sofren os inmigrantes. Reproba con contundencia "os brotes hostís e xenófobos" cara aos estranxeiros que viven en España que observou nos últimos anos. Tamén destaca as que considera actitudes positivas. "Moitos médicos botaron unha man a pesar dos decretos", apunta en clara referencia á norma que supuxo a exclusión sanitaria daqueles sen papeis e que algúns facultativos quebrantaron para seguir tratando os pacientes, independentemente da súa tarxeta de residencia.Os seus outros "heroes da crise" son os profesores. "Os mestres tratan de paliar as diferenzas entro os pequenos por cuestións económicas", apunta. Veo no colexio público ao que acode o seu fillo pequeno, quen lle conta que algúns compañeiros de clase se van para a casa a comer porque non teñen recursos para pagar o comedor escolar.España, berce de pobrezaPero Angulo non se sente só ante o reto de mellorar a vida do 27,7% dos menores españois, os que viven por debaixo do albor da pobreza. "UNICEF ten case 300.000 socios que achegan de media uns 140 euros ao ano", subliña. "Temos unha sociedade solidaria. Hai moita xente que quitou a cervexa para dalo a organizacións sociais civís. Só o ano pasado, o número de socios de UNICEF aumentou en 50.000 persoas", destaca.Malia que se rompe en afagos cara á solidariedade española, Angulo apresúrase a reclamar un plan gobernamental sólido e rápido para axudar á infancia e que o seu futuro non quede a mercé da bondade cidadá e abocados a facer cola nos bancos de alimentos. De novo, o diplomático tira de memoria e remóntase á súa infancia. "Recordo os carnés de racionamento e que viñan en camións para repartir comida. Espero que non teñamos que facelo agora", di con serenidade.Tocoume vivir fames, furacáns... e vin moitos dramas. Estiven moi preto dos problemas da xente", conclúe. Agora, na súa nova faceta de presidente de UNICEF Comité español, non terá que coller un avión, nin volver ao pasado para conectar con aqueles que necesitan a súa axuda. Abondará con que se agache para escoitar aos máis baixiños; aos compañeiros de colexio do seu fillo, aos nenos para os que a crise non é que suba a prima de risco, senón unha neveira baleira.
O traballo de UNICEF na defensa dos dereitos da infancia
Post de Raquel Fernández, Directora de Comunicación en UNICEF EspañaA misión de UNICEF como organismo mundial encargado de promover os dereitos da infancia para que se convertan nunha realidade para todos os nenos do mundo, ten distintos camiños en cada lugar do mundo: porque a situación da infancia non é a mesma en todas as partes, porque o acceso a dereitos é responsabilidade dos países no seu conxunto e non só de organizacións, e porque non todos os países teñen recursos para poder facer fronte ás necesidades do benestar e a igualdade de oportunidades da súa poboación.Por iso, o traballo da organización non é igual nos distintos países sen recursos, senón que depende dos recursos dispoñibles e o grao de desenvolvemento no seu conxunto.En todos eles, porque o acceso aos dereitos da infancia é responsabilidade dos gobernos, segundo recoñeceron ao asinar a Convención sobre os Dereitos do Neno, UNICEF ten o obxectivo de cambiar as políticas de infancia e faino a través dun traballo calado e constante de incidencia política.o traballo de unicef: Políticas e alianzasXunto con gobernos, organismos públicos e privados, ONG internacionais e locais, comunidades, colectivos profesionais e todos os axentes sociais relacionados coa infancia e os seus dereitos, promovemos iniciativas, plans e propostas moi concretas no contexto de cada país, para provocar cambios permanentes para a infancia a través de leis e da mellora dos sistemas e servizos que dan acceso aos dereitos dos nenos e as nenas.A OCDE e organismos como o PNUD achegan datos que din onde está cada país, aos que UNICEF engade informes como o Estado Mundial da Infancia, o Repord Card e outros específicos por países como o que o Comité Español de UNICEF realiza cada dous anos sobre a situación da infancia no noso país.Con toda esta información coñecemos as necesidades da infancia e se o seu país ten suficientes recursos ou capacidades para facerse cargo de cubrir esas necesidades para o benestar e o desenvolvemento da infancia. Hai países nos que non existen sistemas de saúde, nin de servizos sociais, nin sistemas de protección, nin un sistema educativo, que permitan, que todos os seus nenos teñan acceso aos elementos básicos para garantir a súa supervivencia e o seu dereito de ir á escola e desenvolverse. En moitas ocasións directamente non existen recursos económicos para abordar o investimento que supoñen eses sistemas. Noutras ocasións hai máis recursos, pero hai un déficit estrutural que afecta a outros ámbitos, como as políticas ou a existencia de expertos e profesionais formados en todas as áreas que implican a planificación e posta en marcha deses sistemas.o traballo de UNICEF: Proxectos de desenvolvementoNestes países, UNICEF achega recursos, persoal e subministracións que non poden permitirse e, tamén, formación de profesionais en cada país, para que o coñecemento quede e se multiplique no país e o desenvolvemento sexa sostible. Este é, nun resumo moi breve, o elemento diferenciador do noso modelo de traballo en máis de 150 países en desenvolvemento, aqueles que non teñen recursos para abordar as necesidades de supervivencia e desenvolvemento da súa infancia.Os outros máis de 40 países nos que traballa UNICEF son países de ingresos altos (industrializados e desenvolvidos son outras nomenclaturas). Como teñen recursos propios para garantir o acceso da infancia aos seus dereitos, o traballo de UNICEF para a infancia destes países desenvólvese a través da sensibilización e as políticas de infancia, unha área dedicada a promover os dereitos da infancia e a participación infantil, dar seguimento á situación da infancia en cada país e seguir un plan de traballo con propostas para fortalecer e mellorar as políticas públicas que inciden na infancia.o TRABAllO DE UNICEF e a infancia en EspañaNo seu constante seguimento e análise da situación da infancia e os seus dereitos en España, o Comité Español de UNICEF vén orientando o seu labor de sensibilización e incidencia política na loita contra a pobreza infantil. En 2013, xunto a 8 das principais organizacións sociais e de infancia, entregamos ao goberno unha proposta con 32 medidas concretas, algunhas das cales foron contempladas no Plan Nacional de Inclusión Social, que incorpora a loita contra a pobreza infantil como unha prioridade.Pero aínda hai un longo camiño por percorrer, no que o benestar e a igualdade de oportunidades dos nenos non pode depender das alternancias políticas nin de medidas excepcionais como a apertura de comedores escolares en verán -hai que abrilos se é necesario, pero non poden ser unha medida permanente nun país con recursos abondo para cubrir as necesidades da súa poboación vulnerable de forma estable e para garantir a igualdade de oportunidades. Por iso, no noso último informe sobre a infancia en España insistimos en que a pobreza infantil non debe seguir crecendo, poñemos de relevancia o valor social dos nenos e urximos a necesidade dun Pacto de Estado que blinde os dereitos da infancia.Tanto en 2013 coma en 2014 acompañamos esta loita contra a pobreza infantil dun intenso traballo con administracións públicas, con outras organizacións do sector, e con campañas informativas e de recollida de firmas entre a cidadanía. As nosas campañas de sensibilización tamén abordaron en 2013 a importancia de que non diminúan os fondos da Axuda Oficial ao Desenvolvemento.Ademais, traballamos con máis de 180 municipios a través do programa Cidades Amigas da Infancia co que promovemos a aplicación de todos os dereitos dos niños no nivel municipal e ademais impulsamos a participación infantil para que os propios nenos vaian coñecendo os seus dereitos, debatan sobre eles e as cuestións do seu ámbito que lles afectan, e formulen propostas aos seus municipios e autonomías.No programa educativo Enrédate participan 4.268 centros educativos, que agrupan 1,2 millóns de alumnos e máis de 100.000 docentes. O seu obxectivo é a promoción dos dereitos da infancia na aula e o fomento de valores como a solidariedade, a paz, a tolerancia, a xustiza e a conciencia social.Políticas de infancia e sensibilización, educación para o desenvolvemento e participación infantil son os tres grandes eixes do noso traballo en España, pero tamén traballamos en formación de profesionais en dereitos de infancia, promoción da saúde e os dereitos dos nenos, e na constante información pública sobre a actualidade da infancia e os seus dereitos no mundo.En 2013 o Comité Español de UNICEF destinou a todo este traballo 3,2 millóns de euros.
Tríptico infancia en España 2014
Infancia en España 2014: os nenos falan da crise e de como lles afecta
Héctor ten 16 anos e cóntanos que ten compañeiros de clase que non teñen comida. Juan ten 12 e xa sabe que España é o segundo país da Unión Europea con máis pobreza infantil.Darío, de 13, sinala que hai familias que non se poden manter e que, polo tanto, non se poden nin formular ter máis fillos.Noelia aos seus 14 anos xa é consciente da desigualdade nas aulas. "Os alumnos cunha peor situación económica non poden optar ao mesmo nivel educativo", explica preocupada.E Ana denuncia que os nenos e as nenas viven un día a día difícil e se teñen que buscar maneiras de sobrevivir. Aos seus 16 anos xa é consciente de que fai falta traballar en equipo e pide á cidadanía e aos políticos que traballen sexan máis empáticos con realidades tan difíciles como os deshaucios ou a falta de recursos nas aulas.Como di Xerónimo, de 11 anos, os nenos e as nenas son a futura xeración. E por iso dende UNICEF España, coincidindo co lanzamento do noso Informe sobre a Infancia en España, solicitamos a adopción dun Pacto de Estado pola Infancia, que englobe a todos os partidos, forzas políticas, sindicais, económicas e, en suma a toda a sociedade para blindar os dereitos dos nenos en España.Ti tamén podes unirte á nosa petición. Asina en http://www.unicef.es/pactoinfancia e anima os teus amigos a sumarse.
Eu pido Pacto, e ti?
Onte foi un día intenso e ilusionante para todo o equipo de UNICEF España. Presentabamos o noso terceiro informe sobre a situación da infancia en España, titulado A Infancia en España2014. O valor social dos nenos: cara a un Pacto de Estado pola Infancia.Trátase dun dos fitos principais do noso traballo a favor dos dereitos da infancia en España. Aínda que xa fixeramos un informe similar en dúas ocasións anteriores (en 2010 centrado na pobreza infantil e en 2012 no impacto da crise sobre a infancia), este ano tratábase dun momento especial, por varios motivos.Dunha parte, pola ambición do contido e a proposta: despois destes anos de traballo, chegamos á conclusión de que abordar cambios concretos en políticas públicas e investimento presupostario pola infancia é unha tarefa imprescindible, pero non suficiente, para a realización dos dereitos de todos os nenos e nenas en España.Fai falta dar un paso máis e repensar o papel que lle outorgamos aos nenos na sociedade, asumindo que o seu benestar debe asumirse como unha tarefa conxunta de todos, máis alá do esforzo das súas familias.Que papel lle outorgamos aos nenos na sociedade?E se nos formulamos un reto destas dimensións, nós debemos estar á altura. Realizando un esforzo aínda maior na difusión do informe e a proposta, e para iso organizamos, ademais dunha rolda de prensa, un acto público de presentación do informe, no que puidemos compartir con máis de 150 persoas dun centenar de organizacións e entidades a nosa proposta.Á presentación do informe propiamente dita seguiulle un coloquio moderado pola xornalista Montserrat Domínguez, directora de El Huffington Post en España. Os participantes deron a súa opinión sobre o informe e, máis alá, reflexionaron sobre o reto que nel se formulaba. Angel Gabilondo, exministro e profesor de filosofía, abriu o lume reflexionando sobre a pobreza infantil, que para el equivale a "exclusión e soidade", formulando que abordala é unha cuestión ante todo de xustiza.Para Carlos Martínez-Almeida, presidente da Plataforma de Infancia, o índice de pobreza infantil debería ser un dato alarmante para a sociedade, ao tempo que fixo un chamamento reflexionar sobre o que hai detrás das cifras. Pola súa banda Jorge Cardona, membro do Comité dos Dereitos do Neno de Nacións Unidas, formulou a necesidade de asumir que os nenos son un ben social e polo tanto unha responsabilidade de todos, independentemente de que se teñan fillos ou non.Marta Kindelan, da oficina do Valedor do pobo, recordou ademais que os Dereitos do Neno están recollidos nunha Convención ratificada por España, e polo tanto constitúen unha obriga xurídica, máis alá das conviccións de cada un.seguiremos traballando para que o pacto pola infancia sexa realidadeO acto pechouse cunha breve intervención de Salomé Adroher, directora Xeral de Servizos para a Familia e a Infancia, quen resaltou que o reto que formula o informe non se limita ás administracións públicas, senón que debe supoñer unha chamada de atención para o conxunto da sociedade. Para concluír, puxo o mellor broche ao evento cunha afirmación que nos enche de esperanza: "no que ao Ministerio respecta, collemos a luva".O traballo polo tanto non fixo máis que empezar. Por parte de UNICEF España seguiremos traballando para facer que este Pacto sexa unha realidade o antes posible. Se queres axudarnos a conseguilo, podes empezar agora mesmo, asinando aquí.
Infancia en España: comedores escolares, verán e pobreza infantil
Non é a primeira vez que acontece. Hai dous ou tres veráns empezaron a xurdir as primeiras voces de alarma.O comedor escolar converteuse na principal oportunidade para que moitos nenos cuxas familias atravesan dificultades económicas reciban unha comida nutritiva e axeitada para a súa idade. A única nos casos máis extremos. Que pasa cando os comedores pechan?Moitas organizacións e institucións -entre ela a Valedora do pobo- pediron ás administracións responsables a apertura de comedores en verán para os nenos que estean en maior situación de vulnerabilidade. A resposta das administracións é, de momento, moi diversa -pódese ver un repaso breve por Comunidades Autónomas nesta nota de Save the Children-.Partamos dunha base: non hai ningunha xustificación para que haxa nenos en España que non reciban unha alimentación axeitada. Ningunha. E polo tanto todas as medidas encamiñadas a atallar esta situación deben ser benvidas.Pero non podemos actuar por riba.a apertura dos comedores non é máis que unha medida de emerxenciaEn primeiro lugar, porque tan importante é facer algo como o xeito en que se fai e as consecuencias que isto pode ter para os nenos. A apertura dos comedores debe darse sempre no marco de actividades educativas e de ocio que axuden aos nenos e eviten unha imaxe dun "comedor social infantil" que poida estigmatizar os usuarios.En segundo lugar, porque a apertura dos comedores non é máis que unha medida de emerxencia, necesaria para atender a urxencia de cada día (non esquezamos que unha mala alimentación nos nenos carrexa consecuencias para toda a súa vida), pero non suficiente. A solución a medio prazo debe consistir en axudar as familias que teñan dificultades para que elas sexan capaces de alimentar axeitadamente aos seus fillos no seu ámbito.Temos polo tanto un dobre reto. En primeiro lugar, responder á emerxencia -dicía o Presidente de Rede Europea de Loita contra a Pobreza e a Exclusión Social (EAPN polas súas siglas en inglés) en España na recente celebración do seu 10º aniversario que "non podemos pedir paciencia a quen non pode esperar" claramente a alimentación dos nenos é unha destas situacións-. En segundo lugar, sentar as bases para que o próximo verán poidamos estar a contar unha historia diferente.Precisamente nesas medidas estruturais necesarias para abordar a situación de pobreza que segue afectando a demasiados fogares no noso país centra a súa atención o Informe sobre Infancia en España 2014, que presentaremos publicamente a semana que vén. Esperamos que contribúa a alimentar un debate imprescindible, pero sobre todo unha acción e un compromiso de todos para evitar que a historia dos comedores, como a canción do verán, se repita un ano máis.
UNICEF Comité Castela e León presenta o seu Informe sobre infancia
O 24,9% dos nenos e nenas de Castela e León estaba en risco de pobreza e/ou exclusión social en 2012, fronte ao 21,7% do total da poboación.
Políticas Públicas para reducir a Pobreza Infantil en España: Análise de Impacto
Este traballo ten como obxectivo avaliar o impacto sobre a pobreza infantil das políticas monetarias actualmente existentes no noso país, de maneira que os resultados desta avaliación poidan servir de guía para articular algunhas propostas de mellora da eficacia e eficiencia destas.Para abordar este obxectivo principal, preséntase en primeiro lugar unha análise da evolución da situación económica dos menores dende mediados da década pasada. Posteriormente, analízase a relevancia que ten o deseño dos sistemas de impostos e prestacións, o seu impacto distributivo e a eficacia das políticas existentes. Finalmente, a partir dos resultados obtidos, preséntase unha análise do potencial que terían algunhas reformas das políticas de transferencias á infancia para reducir a pobreza infantil de carácter monetario no noso país.